Pellet drzewny to bez wątpienia paliwo ekologiczne i ekonomiczne. Spalając pellet drzewny poważnie ograniczamy emisję dwutlenek oraz siarki. Pozostałością po jego spalaniu jest niewielka ilość popiołu, który można zastosować jako nawóz.
Kryterium potwierdzającym właściwy wybór jest certyfikat DINplus lub ENplus. Jak wynika z danych opublikowanych w lutym 2017 r. przez Europejską Radę ds. Pelletu (European Pellet Council), w roku 2016 r. wydano certyfikaty wydano 366 producentom w 41 krajach świata oraz 324 firmom handlowym z 22 krajów. Powyższe źródło podaje, że w 2016 r. wyprodukowano łącznie na świecie 8 mln ton pelletu drzewnego, który uzyskał certyfikat ENplus. Wśród rynków, gdzie produkcja wzrasta oprócz Bułgarii, Chorwacji i Rosji wymieniono również Polskę. W naszym kraju jest 24 producentów pelletu drzewnego posiadających certyfikat ENplus i 19 producentów pelletu drzewnego posiadających certyfikat DINplus.
Rynki zagraniczne wymagają certyfikatów
Jest to warunek konieczny, aby sprzedawać swój produkt na rynki zagraniczne. Posiadanie certyfikowanego pelletu drzewnego jest często kryterium stosowanym przy dostawach paliwa np. do ciepłowni.
Certyfikowany w systemach ENplus lub DINplus pellet drzewny daje przede wszystkim gwarancję najwyższej jakości paliwa zgodnie z międzynarodową normą EN ISO 17225-2. Określa ona klasy jakości (najwyższa klasa A1). Producenci posiadający ww. certyfikaty w ramach zakładowej kontroli produkcji prowadzą stałą kontrolę parametrów procesu i wyrobu gotowego, poprzez monitorowanie parametrów w laboratorium zakładowym. Dodatkowo minimum raz w roku badania przeprowadzane są w autoryzowanym laboratorium zewnętrznym. Zapewnia to stałą i powtarzalną wysoką jakość produktu, którą producenci deklarują na opakowaniach jednostkowych. Zgodnie z wymaganiami schematów certyfikacji ENplus i DINplus każdy worek z pelletem drzewnym powinien być oznakowany etykietą w języku kraju, w którym jest sprzedawany. Taka etykieta powinna zawierać minimum następujące informacje:
– nazwa i adres producenta lub firmy handlowej
– znak jakości ENplus lub DINplus, który składa się na logo certyfikowanego systemu oraz numer certyfikatu, który jest niepowtarzalny dla każdego certyfikowanego podmiotu,
– nazwa produktu np. pellet drzewny sosnowy,
– średnica pelletu drzewnego np. 6 mm lub 8 mm,
– podstawowe parametry pelletu drzewnego takie jak wartość opałowa (potocznie zwana kaloryczność), wilgotność, zawartość popiołu, wytrzymałość mechaniczna oraz długość,
– dodatkowe informacje o stosowaniu i przechowywaniu tj. Przechowywać w suchych warunkach. Stosować tylko w zatwierdzonych i odpowiednich systemach spalania zgodnie z instrukcja producenta oraz przepisami krajowymi.
Etykieta rzecz ważna
Powyższe informacje na etykiecie stanowią deklarację właściwości użytkowych paliwa, które to są monitorowane w ramach corocznych audytów kontrolnych prowadzonych przez autoryzowane jednostki certyfikujące.
Producent musi zatem zapewnić stałość tych właściwości. Dopiero wtedy użytkownik może być pewny, że pellet wyprodukowano z czystego surowca. Ważnym parametrem podawanym na etykiecie certyfikowanego produktu jest ilość popiołu po spaleniu. Zgodnie z normą nie powinna ona przekraczać 0,7 %. Pellet wysokiej jakości powinien spalać się do popiołu o barwie szaro-brązowej, na co składają się w większości przepalone włókna drzewne.
Użytkownik biopaliwa w postaci granulek szybko zorientuje się, że nie warto inwestować w pellet niskiej jakości. W wyniku spalania pelletu niskiej jakości powstaje nagar. Są to twarde spieczone struktury narastające na palniku kotła. Spowodowane jest to występowaniem w składzie tego paliwa wysoką zawartością siarki, chloru, metali ciężkich, a także piasku. Takie zanieczyszczenia mają bezpośredni wpływ na szybszą eksploatację kotła i przyśpieszenie jego korozji. Skutkuje to zwiększeniem awaryjności i skróceniem żywotności.
Autor: Agnieszka Kędziora-Urbanowicz, auditor ENplus/ DINplus
Zdjęcie: DEPI
